wyjade.pl

Pałac Książęcy przez wieki był luksusową rezydencją rodu Zedlitzów. Dziś, Pałac jest miejscem dla odpoczynku i zadumy, otoczony urokliwym parkiem, w którym stare drzewa witają zmęczonych pracą Gości, daje im spokojne schronienie od zgiełku reszty świata.

Pałac został wybudowany w XVI wieku przez rodzinę Zedlitzów, która panowała tutaj od czasów średniowiecznych. W XVII wieku właścicielem pałacu został Hannos, który pełnił funkcję komisarza wojennego. W tym czasie pałac był wielokrotnie niszczony przez Szwedów. W 1741 roku posiadłość przejmuje Wawrzyniec Jakub Held d'Arlé rotmistrz pruskiej królewskiej jazdy konnej. Przebudował on pałac, nadając mu styl francuskiego baroku. Założył ponadto ogród, który otoczony jest kamiennym murem. W 1894 roku majątek stał się własnością Wilhelma Rohrbecka. Był on... wyświetl cały opis

Pałac Książęcy przez wieki był luksusową rezydencją rodu Zedlitzów. Dziś, Pałac jest miejscem dla odpoczynku i zadumy, otoczony urokliwym parkiem, w którym stare drzewa witają zmęczonych pracą Gości, daje im spokojne schronienie od zgiełku reszty świata.

Pałac został wybudowany w XVI wieku przez rodzinę Zedlitzów, która panowała tutaj od czasów średniowiecznych. W XVII wieku właścicielem pałacu został Hannos, który pełnił funkcję komisarza wojennego. W tym czasie pałac był wielokrotnie niszczony przez Szwedów. W 1741 roku posiadłość przejmuje Wawrzyniec Jakub Held d'Arlé rotmistrz pruskiej królewskiej jazdy konnej. Przebudował on pałac, nadając mu styl francuskiego baroku. Założył ponadto ogród, który otoczony jest kamiennym murem. W 1894 roku majątek stał się własnością Wilhelma Rohrbecka. Był on członkiem Towarzystwa Dendrologicznego z Berlina. W tym czasie nastąpiła znaczna zmiana pałacowego parku. Posadzono m.in. rzadkie okazy drzew i krzewów. Rohrbeck przeprowadził równie gruntowny remont pałacu. Uprościł elewację, dach pokrył łupkiem, część frontową otoczył kutym ogrodzeniem. Wilhelm Rohrbeck zmarł w 1914 roku, a dziedziczką została tylko jego córka - Dorothea Rohrbeck, która została w 1921 roku zamordowana. Po II wojnie światowej zabytkowa budowla została okradziona przez sowieckich żołnierzy, a pałac podzielono na mieszkania dla rodzin przybyłych z Kresów Wschodnich. W latach 70. XX wieku zabytek przekształcono w ośrodek kolonijno-wypoczynkowy. Po pewnym czasie budynek zaczął niszczeć i został przeznaczony do rozbiórki. Pałac został uratowany przed rozbiórką przez Zakład Transportu Poczty Polskiej, którego dyrektor postanowił wyremontować. W 2004 roku pałac stał się własnością prywatną, zakupił ją przedsiębiorca z Gdańska. Obecnie w obiekcie mieści się pensjonat i kawiarenka.

Dnia 11 maja 1981 roku pałac został wpisany do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa.

Komentarze